Wat je nog over hebt van een speciaal moment, een feest, van een evenement, zijn de grafische documenten, audiovisuele werken, teksten, afbeeldingen en natuurlijk de herinnering. Het geheugen is normaal van die intense momenten die de act domineren en die helaas voor een beperkte tijd volledig in onze geest aanwezig is, maar er zijn meer, er zijn ontelbare details, feiten die de protagonisten niet waarderen, noch de gasten, en ze passeren Ongemerkt maar dat geeft het evenement het echte belang dat het impliceert, omdat de magie in die kleine details zit. Op 15 juni 2013, dat was wat Nelson ons voor altijd gaf, de kleine details van onze bruiloft die niemand op prijs stelde, en die deel uitmaakten van ons leven. De religieuze daad van het huwelijk, de foto met de ouders, met de vrienden, bij het snijden van de taart, de dans, die altijd in onze herinnering zal zijn, en natuurlijk liet Nelson het ons ook voor altijd zien, maar hij zou nooit het uiterlijk hebben kunnen waarderen van emotie van ouders, tranen van vreugde van onze vrienden, oprechtheid, vriendschap, geluk en dat is wat beeld na beeld het oog van Nelson ving en ons gaf zodat we ons dat altijd blijven herinneren. Ik begrijp geen techniek, ik weet gewoon dat je foto's alles hadden. Van hieruit feliciteer ik met het werk dat hij ons heeft gegeven, met deze verzameling gevoelens en met een onuitwisbare herinnering aan de gelukkigste dag van ons leven.